Hoe gaan boeren de bodemdaling te lijf?

Youri Egas heeft een proefboerderij in Zegveld (gemeente Woerden), in een veengebied. Typisch Nederlandse weidegrond, zou je zeggen. Maar er is een probleem: de grond van het bedrijf van Youri zakt ieder jaar gemiddeld één centimeter naar beneden. ‘Een centimeter lijkt niet zoveel, maar het betekent dat we over honderd jaar een meter lager staan,’ zegt hij tegen Jesper Buursink van Vroege Vogels .

Het veen is in het verleden ingepolderd, er zijn slootjes gegraven en weilanden aangelegd. ‘Maar als veen droog wordt, gaat het eigenlijk verbranden. Je raakt organische stoffen kwijt, die gaan de lucht in. En daardoor zak je een centimeter per jaar.’ Bijkomend probleem: het land laat op deze manier veel CO2 los.

Het kan anders: Youri onderzoekt hoe hij onder zijn land het grondwater omhoog kan krijgen en toch een boerenbedrijf kan runnen. Welk gras moet hij dan telen? Welke koe hoort daar dan bij?

Melkpak
Een deel van de oplossing zou wel eens kunnen liggen in de introductie van een koe die al bijna helemaal uit ons landschap was verdwenen: de Groninger blaarkop. ‘Deze valt nu ook onder de zeldzame huisdierrassen. We hadden er helemaal niet zoveel meer, de Holstein-Friesian koe (de koe die je op ieder melkpak ziet staan en op de foto hierboven, red.) heeft de blaarkop een beetje verdrongen, omdat die heel veel melk geeft. Maar dat doet die Holstein-koe alleen met hoogproductief voer; we krijgen nu juist te maken met voer van mindere kwaliteit, uit nattere veengebieden en natuurgebieden. Daar kan die Holstein-koe helemaal niet zo goed mee overweg.’

Om het maar zo te stellen: de blaarkop geeft misschien wel minder melk, maar die melk komt wel van gras van mindere kwaliteit.

Robuust
Oh, en nog iets: ‘Blaarkoppen zijn prachtig om te zien. Ze hebben echt een getekende kop. Die robuustheid, die kracht, die uitstraling: ze zijn echt koe!

Kijk/lees/luister verder:
Artikel/audio: Zeldzame blaarkop terug in de Nederlandse wei (Vroege Vogels)