Mother of the Bride: schaamteloos slechte romkom

Brooke Shields speelt de moeder van de bruid in bijzonder oppervlakkig drama.

De makers van Mother of the Bride willen graag dat je naar het Zuidoost-Aziatische resort gaat waar de film zich afspeelt. Vandaar dat de naam van dit paradijs nadrukkelijk in beeld verschijnt. Een schaamteloos staaltje van product placement. Maar misschien bestaan dit soort films, inspiratieloze romantische komedies, wel bij de gratie van die reclame. De acteurs moeten toch ergens van worden betaald – en de streamingdiensten hebben het, gezien de recente prijsverhogingen, óók moeilijk.

Niettemin draait Mother of the Bride om Lana (Brooke Shields), die een uitnodiging krijgt om in Thailand de bruiloft van haar dochter Emma (Miranda Cosgrove) met RJ (Sean Teale) bij te wonen. Al snel blijkt echter dat RJ de zoon is van een man met wie Lana ooit een romantische relatie had, totdat hij haar hart brak. Ook treft Lana in het resort andere mensen uit haar verleden. De meeste scènes zou je kunnen omschrijven als: actrice Brooke Shields wordt omringd door knappe mannen.

Filmmaker Mark Waters heeft een film gemaakt over iets oudere mensen die hun jeugd proberen te herleven. Met acteurs waarvan je zonder twijfel kunt zeggen dat ze er nog steeds geweldig uitzien, waaronder Shields en haar tegenspeler Benjamin Bratt. Achter die schoonheid bevindt zich evenwel een grote leegte. Mother of the Bride is als een droom die telkens onderbroken wordt door reclames. De film voelt om die reden bij vlagen een beetje viezig aan. Misschien is dat ook wel omdat ironie goeddeels ontbreekt. En dat was juist wat Shields in de televisieserie Suddenly Susan (1996-2000) altijd zo goed deed.

De kijker deelgenoot maken van de banaliteiten uit het leven van haar personage. Zo’n grote knipoog ontbreekt in Mother of the Bride.

Mother of the Bride, vanaf donderdag 9 mei 2024 op Netflix